Inmiddels ben ik hier geen Lotta, maar Satta. Voor de kleinste is het nog te lastig om Lotta uit te spreken waardoor de anderen daar in mee gaan. Ik ben nog steeds op zoek naar een plek om te kunnen sporten. Gezien ik boven op een heuvel woon met 4 kilometer afstand van een klein beetje leven, gaat dat nog niet zo makkelijk. De sportscholen zijn allemaal minimaal 15 minuten rijden en organisatorisch gaat dat lastig worden in het huis. Dus ik heb eraan moeten geloven en ben lid geworden van de hardloopbaan. Inmiddels ben ik al vijf weken lid van de hardloopbaan en hoe vaak heb ik al hardlopen? Al wel twee keer… Maar ik ben er elke week en loop gezellig rondjes.

Ik begin hier overigens ook al wat meer in te burgeren. In plaats van een begroeting met hi, of iets dergelijks, wordt er gevraagd 'how are you?'. Zo snel dat je het haast niet verstaat. In het begin gaf ik maar braaf netjes en vroeg ik het terug. Inmiddels heb ik door dat je het helemaal niet terug hoeft te vragen en dat ze eigenlijk gewoon 'hallo' zeggen. Dus inmiddels is het als ik iemand spreek/zie 'how are you' en loop of praat ik door.

Een aantal weken geleden ben ik begonnen met bakken, samen met de jongste twee. Inmiddels kom ik er niet meer onderuit. Elke donderdag of vrijdag worden de andere drie, als je uit school komen, blij gemaakt met iets vers uit de oven. Inmiddels vragen ze elke dag of we weer wat gaan bakken of zoals de jongste, die pakt gewoon alle spullen al zodra ik beneden kom.

Naast alle leuke gezellige dingen ontstaat er natuurlijk ook wel eens ruzie. Ik kan je vertellen een ruzie oplossen tussen vier schreeuwende en huilende kinderen, is nogal een uitdaging. Zeker in een vreemde taal en kind nummer vijf ook huilend op de arm hebt. Ieder van de vier heeft natuurlijk een ander verhaal en vindt dat de andere liegen. Maar goed, hoort erbij.

Samen met drie andere au pairs ben ik nog een weekend naar Dublin geweest. We hadden kaarten van een concert van New Rules voor vrijdag avond. Het was super om weer bij een concert te zijn. Alle pubs zijn hier nog open tot 00:00 uur. Na het concert zijn we daarom nog naar een pub geweest om de rest van de avond door te brengen. We vonden dit wel een hele leuke plek dus zijn we hier op de zaterdag, na onze hele culturele planning, nog weer terug gekomen. Ook zaterdag hadden we een hele planning waardoor we het centrum helaas niet meer echt hebben gezien.

Kerstmis is hier een big deal. De kinderen zijn al een maand bezig met het maken van hun verlanglijstje en aan het aftellen, natuurlijk niet heel veel anders dan de kinderen in Nederland doen voor sinterklaas. De brief voor Santa is geschreven en op de post gedaan naar de Noordpool. Vaak gaan au pairs terug naar hun eigen land met Kerst. Als ik hier dan ben, vind ik ook dat ik moet mee maken hoe Kerst hier wordt gevierd. De kinderen beginnen nu al gespannen te worden en waarschuwen me vast voor de nacht dat de Kerstman langs komt. Afgelopen jaren zijn ze al voor zessen wakker van de zenuwen. Het is net als in Nederlands met Sinterklaas, dat de kinderen geloven in de Kerstman, maar dan tot op een latere leeftijd. Het huis is inmiddels versierd met drie kerstbomen en allemaal andere decoratie en de elf houdt de kinderen in de gaten.

Mijn verjaardag kwam ook nog tussen werk en leuke uitstapjes door. Na een gewone dag werken heb ik een enorm lieve verjaardagskaart gekregen, knuffels, heel veel felicitaties van de kinderen en super lieve cadeaus.

Ik vind het leuk om de kinderen kennis te laten maken met de Nederlandse cultuur. Het is een enorme klus geweest, maar ze snappen in grote lijnen wat Sinterklaas is. Ik heb ze hiervoor eerst moeten overtuigen dat Sinterklaas echt iemand anders is dan de Kerstman. Op 4 december heb ik dan ook samen met de kinderen onze schoen gezet en werden ze ’s ochtends wakker met een chocolaatje in de schoen. Moeder heeft toch op dat moment maar verteld dat ik het chocolaatje in de schoen heb gedaan om verwarring te gaan vorkomen met de kerstman en de elfjes.