De zomervakantie is begonnen en het einde is in zicht

In het eerste weekend van juni heb ik afscheid moeten nemen van mijn travel buddy en inmiddels ontzettend goede vriendin. Van elk weekend samen op pad, naar zelf mijn weekenden maar gaan invullen. Met een top laatste weekend in Dublin, onze tijd samen in Ierland goed afgesloten met avonden op stap en de Howth cliff walk. Gelukkig met een zon en lekker weer. Na dat ik haar heb uitgezwaaid en weer terug ben gegaan naar Cork, had ik nog 5 weekenden over die ik zelf moest gaan invullen.

Een van de weekenden ben ik naar Westport gegaan en eigenlijk vrij weinig onderzoek gedaan naar de dingen die ik daar kon doen. Alleen voor de zondag had ik wat gepland maar ik zou er 3 dagen doorbrengen. ‘s Avonds toen ik aankwam nog even snel gekeken wat er in de buurt te doen was voor de dag erna. Dus op zaterdag weer een ritje van anderhalf uur met de bus naar Achill Island waar ik wel even de Slievemore mountain op ging lopen. Aangekomen bij de berg en 10 stappen verder, kwam ik er achter dat het pad die er op internet stond gewoon recht omhoog de heuvel op was en je het pad zelf maar moest vinden. Na 100 meter begon ik me toch af te vragen waarom ik dacht dat dit een leuk idee was. Maar, ik was er aan begonnen dus ik zou nu naar de top gaan ook. Onderweg zag ik achter mij een andere vrouw ook de berg op gaan met nordic walking poles. Ik had bedacht dat zij wel een idee had wat ze aan het doen was dus ik ben wat langzamer aan gaan doen zodat zij langs mij kwam en ik haar pad kon gaan volgen. Iets later kwam er ook nog een man de berg op. Gedurende de wandeling bereikten we elkaar en kwamen we erachter dat alleen de man wist wat hij aan het doen was. We besloten met zijn drieën naar de top te gaan. Achteraf enorm blij mee. Anders was ik denk ik toch weer omgedraaid. Het uitzicht was het zeker waard! De tocht naar beneden, aan de andere kant van de berg, beviel me wat beter. 600 meter omhoog en 600 meter weer naar beneden.

Gezien ik zo’n ervaren hiker ben vond ik het wel een goed idee om dag 2 ook een berg op te gaan. Deze berg had ik al immers gepland. Onder aan de berg had ik toch opnieuw mijn bedenkingen, maar ik ben er weer voor gegaan. Croagh Patrick is een bekend pelgrimspad. Een wandeling naar de top op 800 meter. Om de 100 meter had ik even een adem pauze. Het ging aardig steil omhoog maar er was tenminste een pad. Toen ik dacht dat ik er bijna was en het hoekje van de berg om ging, bleek ik op de helft te zijn en was de andere helft van de berg verstopt in de wolken. Dus vrolijk door. Ik kwam steeds verder in de wolken, het pad was steeds slechter en mijn benen waren er steeds meer klaar mee. Met een korte lunchpauze in de wolken toch na een wandeling van 2 uur, de top weten te bereiken. Gelukkig was het inmiddels wat opgeklaard waardoor ik wel wat uitzicht had. Van het uitzicht genoten en de wandeling weer naar beneden ingezet.

Het was heerlijk om alleen een weekend weg te zijn en zelf te kunnen bepalen wat ik wou doen. Het weekend daarna had ik alleen wel heel hard nodig om bij te komen en voor te bereiden op de start van de zomervakantie van de kinderen.

Gezien het weer nog niet enorm mee zit en mijn vertrek steeds dichterbij komt, wordt er veel gebakken zodat de oudste het recept van onder andere de eierkoek kan leren. Verder zijn het nu erg lange dagen. Elke dag een korte wandeling en als het mijn host moeder uit komt worden we voor een paar uurtjes afgezet bij het dierenparkje.

Het aftellen is nu echt begonnen. De helft van de koffer is al ingepakt en alle spullen verdwijnen beetje bij beetje. Nog 2 weken werken, gaat nu toch wel heel snel.

Zonnige weekenden

Met de zonnige werkdagen zijn de kinderen de hele dag buiten en vermaken ze zich uren in het zand. Boek mee in de zon en ik vermaak me prima, zwaar werk hoor. En eeeiiinndeljjk na 7 maanden heb ik het kunnen regelen toch naar de sportschool te kunnen. Al is het maar 1 keer in de week, het is iets. Ook heb ik hardlopen voor de 5de keer weer opgepakt, maar wat vind ik dat toch verschrikkelijk. Van onze 5 maanden vooruit geplande weekendtripjes is een eind gekomen. Een weekend Limerick, Galway en Cork.

Limerick was eigenlijk weer een beetje ons bijkom weekend. Het was heerlijk weer waardoor we besloten hebben gewoon in een park te gaan liggen met wat lekkere hapjes en drankjes. Al hoe wel het park meer een ‘gewoon’ grasveldje was, hebben we er uren heerlijk van de zon kunnen genieten. We hadden kaartjes voor BingoLoco waardoor we toch een keer van ons grasveldje af moesten komen. De bingo was een ‘jongeren’ bingo dat als een feest wordt gegeven. Leuk voor een keertje maar dat was het ook. Heerlijk weer zo’n bijkom weekend en al helemaal met zon.

Eindelijk maar toch zijn we ook naar de Cliffs of Moher geweest. Dit uitstapje hebben we 3 keer verplaatst wegens de weervoorspellingen. Het had zo moeten zijn want wat hadden we een geluk met het weer. In de volle zon hebben we 8 km over de cliffs gelopen naar Doolin. Prachtig helderblauwe zee, smalle paden en een lunch op een rotsblok hangend op 200 meter boven de zee. De dag erna zijn we naar Aran island gegaan waar we een fiets hebben gehuurd. Na 7 maanden weer eens op de fiets en ook nog aan de andere kant van de weg! Ik fiets toch liever over het platte landschap van Nederland maar dan wel graag met het uitzicht van Ierland. Dalend van een hoge heuvel kwamen we uit bij een helder blauwe zee. Heerlijk duik genomen. Opnieuw een prachtige dag met een heerlijke zon en gewoon wat rond fietsen. Dit weekend heeft gezorgd voor een nieuw nummer 1 weekend. Zo ontzettend mooi.

Het was ook weer tijd voor een communion. Opnieuw een groot feest met ontzettend veel eten, lucht kussen, ijskar en een huis vol rennende kinderen. Dagen als deze vragen mij toch wel heel veel energie doordat ik me extra moet inspannen om alles mee te krijgen tussen al het andere lawaai en Engelstalige gesprekken door.

Het laatste weekend was een weekend in Cork. Mijn travelbuddy gaat bijna naar huis. Dat betekent nog een weekend in Cork en een weekend in Dublin om het goed af te sluiten. Het was opnieuw prachtig weer. We treffen het elke keer goed. Door de week is het winderig en bewolkt en in het weekend is het volle zon. Dat betekende gewoon weer een dag in het Fitz Gerald park met drankjes en hapjes en genieten van niks doen en de zon.

Ook voor mij komt het einde langzaam in zicht en heel eerlijk, kijk ik er naar huis om weer thuis te zijn. Ondanks mijn heerlijke weekenden en mijn lieve schatjes waar ik op pas, kan ik niet wachten om volledig mijn eigen ding weer te doen.

Meer van huis dan thuis

Weet je al wanneer je weer naar huis gaat? Heb je al een vliegticket geboekt? Ga je vanaf Dublin of Cork vliegen? De vragen die het gezin mij de laatste tijd veel stellen. De laatste drie maanden zijn ingegaan en wetende dat de vorige zeven maanden zijn om zijn gevlogen, houdt dit ze veel bezig.

Nog steeds waren de weekenden vol gepland met nachten weg en Ierland ontdekken. Een weekend Clonmel, zonder enig onderzoek wat er te doen was. In Clonmel was vrij weinig te beleven en uiteindelijk kwam dat heel goed uit. Elk tripje is nog steeds met de andere Nederlandse au pair en al meer dan een maand hebben we geen dag niks gedaan. We waren kapot. Ons weekendje Clonmel is dan ook vooral in de hotelkamer geweest en bestond uit films kijken en slapen. De laatste dag hebben we ons toch nog een beetje bij elkaar kunnen rapen om een wandeling te maken. Heen en terug dezelfde weg is niet leuk dus de terugweg een ander pad genomen. Een pad dat leidde tot een koeienpad, voel poep, over hekken klimmen en een heuvel waar geen einde in zicht was. Top weg uitgekozen. 

De weekenden weg zijn inmiddels afhankelijk van de bus en trein die we kunnen nemen binnen een bereik van 3 uur reizen. Ierland kan nog heel wat leren van het openbaar vervoer in Nederland. Zo zijn we ook uitgekomen bij Ennis en Lahinch. Ennis was leuk voor even maar niet veel te beleven. We hadden een slaapplek in Lahinch, een uur vanaf Ennis. Lahinch staat bekend als goede surfplek. Daar moesten we natuurlijk gebruik van maken. Op zondagochtend om 9:00 uur en ongeveer 7 graden, stonden we onszelf in een wetsuit te hijsen en lagen we in het water. Na heel veel kopjes onder, zout happen en een surfplank op mijn hoofd, toch het voor elkaar gekregen om te blijven staan. Wat was dat gaaf! Naast Dingle is dit toch wel een van de leukste dingen die ik tot nu toe hier heb gedaan.

Na Lahinch heb ik één dag gewerkt en ben ik vervolgens naar Dublin gegaan voor een concert van Little Mix. Na drie uur in de rij gestaan, hebben we een plek weten te veroveren op de tweede rij. Een ontzettend leuke avond en de dag erop weer naar huis. Vervolgens weer één dag gewerkt voor ik weer op pad was. Opnieuw de bus richting Dublin genomen om naar Belfast te gaan. Voor het eerst sinds een hele tijd op pad met nieuwe mensen. In Belfast staat veel in het teken van de Titanic, de plek waar het schip is gemaakt en te water is gebracht. Na een reis van zes uur een bezoek gebracht aan het Titanic museum. De rest van de dagen stond in het teken van de stad ontdekken en zien en meer van Noord Ierland mee te krijgen. Met een dagtour zijn we langs verschillende opname plekken van The Game of Thrones gereden waaronder The Dark Hedges. Daarnaast hebben we nog een stop gemaakt bij The Rope Bridge (die helaas gesloten was), Carrickfergus Castle en The Giant’s Causeway. Ideaal om zo nog wat meer van Noord Ierland te zien. Gezien we er met pasen waren hebben we onszelf een bruche gegund. Toen we de deur uit liepen, troffen we een paasparade dat bestond uit allemaal fanfares. Mooie stad Belfast en nog lang niet alles gezien. 

Na weer een ‘normale’ werkweek heb ik op vrijdagavond mama van het vliegveld gehaald. Samen met haar heb ik na zeven maanden tijd Cork ontdekt. Uiteraard ben ik al een paar keer in Cork geweest maar ik ben nooit verder gekomen dan de winkelstraat. Leuk om samen met mama de stad te mogen ontdekken, een mooie wandeling te maken over de kliffen van Ballycotton, heerlijk samen te eten en kennis te laten maken met ‘mijn’ familie. 

De maand is afgesloten met een enorm feest. Niet dat we elke maand hier zo afsluiten maar mijn host vader was jarig. Twee weken lang zijn ze bezig geweest met voorbereidingen rond het huis. Feesten weten ze hier zeker te geven. Een springkussen, pizzakraam, bediening, ijswagen, iemand voor de bbq en een grote feesttent. 

Samengevat was ik deze maand meer van huis dan thuis, ook niet verkeerd!

Werk of vakantie?

Het is alweer een maand geleden dat ik thuis iedereen verraste met mijn komst. Zoals in de blog hierover is te lezen, heb ik genoten van de verrassingen en was het heerlijk om weer even iedereen te zien.

Voor de hele maand maart had ik naast mijn weekend naar huis, genoeg uitstapjes gepland. Samen met een andere Nederlandse au pair willen wij nog zoveel zien en doen, dat we een hele planning hebben gemaakt voor maart tot en met mei. Zo nu en dan moeten we even uitwijken en improviseren doordat het weer niet meewerkt of we geen slaapplek meer kunnen vinden. Een weekend Waterford, Dublin en Dingle en heel veel kilometers. Dat is hoe ik maart kan omschrijven.

Waterford staat bekend als Vikingstad en is de oudste stad van Ierland. In Waterford is er een Viking triangle waardoor je door verschillende musea en een rondleiding de geschiedenis van de stad te zien krijgt. Ik vind het overigens nog steeds raar om zo’n stad(je) een stad te noemen. De steden hier zijn zo veel kleiner dan in Nederland en voelt als een dorp. Ik vergelijk de Ierse stad steeds met een Nederlands dorp en de Iederse dorpen zijn over het algemeen één straat. Uiteraard met uitzonderingen. We hebben de volledige Viking Triangle gedaan met een rondleiding door een deel van de stad waar meerdere viking beelden/monumenten staan. Uiteraard hebben we ‘s avonds nog even de pubs moeten bekijken. Blijkbaar spelen mensen hier geen spelletjes in een pub/café/restaurant. Elke keer weer worden we raar aangekeken of willen ze meedoen. Mijn host gezin was erg enthausiast over de Greenway, een wandel- en fietsroute van 46 km in county Waterford. Dus ook hier nog even een stuk (25 km) van gewandeld. Inmiddels weet ik wat de Ierse natuur te bieden heeft en snap ik niet waarom ze hier nou zo enthousiast over waren.

St Patrick’s day! De feestdag waar in Ierland het volk naar toe leeft, zeker nadat het twee jaar lang niet is doorgegaan. Vanuit Nederland is een vriendin van mij over komen vliegen om samen St Patrick’s day te vieren in Dublin. Had je geen groen aan, dan viel je nu toch wel heel erg op. Een parade met enorm veel publiek door het centrum van de stad. De parade duurde minimaal een uur met allemaal verschillende categorieën wat bij Ierland hoort en typeert. Veel (school)orkesten kwamen voorbij en belangrijke mensen voor het Ierse land. Nadat de parade nog geen vijf minuten was afgelopen stroomden de pubs vol en gaat vrijwel iedereen door tot de pubs sluiten. Wij hadden nog een ticket gekocht voor een afterparty maar ons er niet echt in verdiept. Toen we daar aankwamen hadden we toch sterk het vermoeden dat het niet helemaal ons feestje was en kwamen we er achter dat we tickets hadden gekocht voor een gaybar. Oeps. Drie enorm gezellige dagen gehad met borrels en hapjes op het terras (zover ierland terrassen heeft), gezellig bijgekletst en voor het eerst samen op stap.

Voor het laatste weekend van maart stond Dingle nog op de planning. Om veel van het land te kunnen zien zonder een auto, moet je toch al snel stukken gaan wandelen. Het weer zat enorm mee en met een enorm leuke sfeer hebben we 23 km gelopen langs een prachtige kustlijn van Dingle met een paar mooie stops. Het startpunt van Dunquinpier dan ons een prachtig uitzicht gaf met ons ontbijt. Elke keer weer verbaast het mij hoe helder en mooi blauw het zeewater is in Ierland. Nog een tussenstop bij Coumeenoole beach om door te gaan naar Ventry bay om daar een duik te nemen in de zee. Of het niet koud was? Het was verschrikkelijk koud maar daardoor ook wel even lekker. ‘s Avonds nog even naar de pub maar we waren we toch echt wel kapot en zijn we geëindigd met een film en hapjes op de bank. Het leek ons een goed plan om dedag erna ook nog even een ‘kleine’ wandeling te maken van 10 kilometer. Met een naald in de tas om de blaren kapot te prikken een een powernap in de zon bij een beekje, hebben we ook deze 10 kilometer gehaald.

Gisteren heb ik nog een deel mogen bijwonen bij de confirmation van het oudste kind. Mee naar de kerkdienst mocht ik niet omdat ik zelf niet gedoopt ben. Na de kerkdienst zijn we met zijn allen uit eten geweest. Dit was voor mij de eerste keer uiteten met de fam.

Of ik dit nou nog als werk zie? Nee, ik heb vakantie en daarbij let ik en paar dagen op kinderen en andere dagen zie ik zo veel mogelijk van het land. Nog maar vier maanden te gaan waarvan de komende twee maanden ook nog volgepland zijn.

Surprise !

Even een extra verhaaltje :)

Al 4 maanden heb ik het voor familie en vrienden geheim weten te houden dat ik 4 dagen naar Nederland zou komen. Met een enkele in uitzondering om verrassingen te kunnen bedenken en uit te voeren. 

Donderdag nacht ben ik na een veel te lange reis van 14 uur thuis aangekomen. De bussen naar Dublin airport moeten geboekt worden. Ik was hier te laat mee waardoor de opties minimaal waren en ik 5 uur op het vliegveld heb moeten wachten. Maar alles voor een uurtje vliegen om thuis iedereen te kunnen verrassen. Na dat ik een nacht thuis heb doorgebracht heb ik ‘s ochtends Anna en Bram kunnen verrassen en EINDELIJK weer hagelslag gegeten. Onderweg naar de volgende verrassing nog even een tussenstop gemaakt bij een vriendin en vervolgens door gegaan naar mama’s werk. In haar pauze ben ik op het werk binnengevallen en stond ik opeens voor haar neus. De volgende op de planning waren opa en oma. Opa bleef maar zeggen hoe geweldig hij het vond dat ik er weer even was en oma heeft toch een traantje moeten wegpinken. De reacties van iedereen waren zo leuk om te zien!

Als ik dan toch in Nederland ben, kan de tattooshop niet ontbreken en met een hapje eten heb ik eindelijk weer bitterballen, carpaccio en verse munt thee kunnen hebben. De eerste dag nog gezellig afgesloten met een drankje met vrienden waarbij we nog wel steeds plekken moesten opzoeken waardoor Floor er nog niet achterkwam dat in thuis was.

Voor dag 2 heb ik uiteraard ook een hele planning gemaakt. Gezien ik zo veel wou doen en zo veel mensen wou zien in een korte tijd, heb ik iedereen tegelijk uitgenodigd om in Groningen gezellig wat te lunchen. Zo gezellig om met iedereen even bij te kletsen, alsof ik niet ben weg geweest. Even bij volleybal kijken kon natuurlijk ook niet ontbreken, dus nog een ritje naar Emmen om voor de wedstrijd het team te verrassen met mijn support aan de zijkant. Na de wedstrijd zou ik dan eindelijk ook Floor verrassen en hoefde niks meer in het geheim. Ik zou haar verrassen op haar feestje en in eerste instantie had ze helemaal niet door dat ik er ook was. Na dat ze net even beter rond keek zag ze me staan en voelde dit ook weer alsof ik niet weg was geweest. Even een biertje mee gedronken en weer verder gegaan om nog meer vrienden te zien. Na een super gezellige avond ook hier weer afscheid genomen voor de komende 5 maanden. 

Op zondag nog even langs het oude werk gegaan om een kopje koffie te drinken en de rest van de dag vrij gehouden om ook nog ergens gezellig wat met familie te kunnen doen. Heerlijk gegeten met zijn allen met Nederlandse en Ierse hapjes. 

Maandag nog even weer terug de stad in gegaan voor een lunch, met nog een snel en spontaan bezoekje aan andere vrienden. Na drie heerlijke, drukke en gezellige dagen was het daarna toch weer tijd op richting Schiphol te gaan waar ik weer werd uitgezwaaid voor de volgende helft in Ierland.

Op de helft! Of, op de helft…

De eerste 5 maanden zitten erop. De tijd gaat echt belachelijk snel. Ben ik er blij mij of vind ik het jammer? Allebei. Ik geniet zo enorm hier. Werken en reizen is allebei mogelijk waardoor ik zo veel van Ierland kan zien. Ik heb zo’n leuke band met de kinderen opgebouwd en zo veel leuke nieuwe mensen leren kennen. Maar om over 5 maanden weer mijn eigen vrijheid te hebben waardoor ik gewoon kan gaan en staan waar ik wil en onafhankelijk ben van mensen die kunnen brengen en halen, kijk ik toch ook wel naar uit.

Februari was in vergelijking met de andere maanden nog steeds vrij rustig. Koffie tentjes, storm en sneeuw. Dat is in een paar woorden de omschrijving.

Ik wou niet meer elke dag thuis zitten in het weekend. Elk weekend heb ik in Cork doorgebracht. Soms heb een hostel geboekt en heb mij uren vermaakt in koffie tentjes met zo nu en dan wat gezelschap. In de avond nog een keertje uit en een spontane logeerpartij. Toch wel even lekker om geen kinder geluiden te horen.

Ierland staat natuurlijk bekend om zijn whiskey. Een bezoekje aan de whiskey distillery kan dan ook niet ontbreken. Vlak bij Cork zit de Jameson distillery. Het oude gebouw wordt gebruikt voor rondleidingen en in de nieuwe distillery, die er achter staat, worden dagelijkst liters alcohol verwerkt tot Jameson. Gedurende de rondleiding hebben we informatie gekregen over hoe het vroeger werd geproduceerd en wat de verschillen zijn tussen Ierse, Schotse en Amerikaanse whiskey. Uiteraard moest dit natuurlijk ook geproefd worden.

Net als in Nederland hebben wij ook te maken gehad met de storm. De kinderen waren vrij van school. 5 kinderen de hele dag vraagt toch wel aardig wat energie, zeker als ze niet naar buiten kunnen. Toen de storm wat was gaan liggen en veranderde in sneeuw, was binnenhouden geen optie meer. Ze wouden niks liever dan naar buiten, ondanks dat de sneeuw meteen weer smolt. Het heeft nog een week lang heel hard gewaaid waardoor we meerdere malen zonder stroom zaten. Leuk een elektrische poort, elektrisch koken en water dat verbonden zit met stroom. Vaak ging het toch weer na een uur weer aan maar helaas mocht dat 1 keer niet zo zijn. 5 uur lang zonder stroom en dat uitgerekend op het moment dat er gekookt ging worden. Na uren wachten en in het kaarslicht broodjes te hebben gesmeerd, hadden we natuurlijk weer stroom toen de eerste hap was genomen.

Na 5 maanden heb je toch een bepaalde band opgebouwd met de kinderen en zie je ze groeien. Ik brengde hele dag met de jongste thuis door. Het is leuk om te zien dat hij steeds beter begint te praten en zich echt hecht aan mij. Zo nu en dan is het natuurlijk nog wel zoeken naar wat die nou bedoelt. Maar gezien ik de hele dag puzzel met zijn woorden, ben ik inmiddels wel de gene die hem het beste begrijpt. Met of zonder taal barrière.

De eerste helft heb ik met heel veel plezier mogen doen, op naar de andere helft met nieuwe uitstapjes en ervaringen.

Hiken in januari

Afgelopen maand was het in vergelijking met alle andere maanden rustig. Veel dagen gewoon thuis geweest, wat op den duur ook wel weer gaat vervelen. Het blijft soms toch wel lastig dat ik zo afhankelijk ben van mijn host ouders, ondanks dat ze me overal heen willen brengen. Een van de weinige dingen die ik hier kan doen is wandelen. Samen met de kinderen heb ik heel wat meters gemaakt voor de deur, hevels op, heuvels af en uiteraard wanneer het een beetje had gevroren alle ijsplekjes opzoeken.

Wel zat er nog een spontaan weekendje naar Clonakilty in. Het idee was om daar heen te gaan en met de busneg even een stukje doet te rijden om bij het strand te kijken. Verder waren er geen plannen en zouden we het daar wel zien. Het tripje begon al goed door bij de verkeerde bushalte uitstappen, waardoor we langs de snelweg terug moesten lopen. Niet een hele fijne plek om te wandelen maar wel heel normaal hier. Bij het strand aangekomen besloten we de uitdaging aan te gaan om naar ons hotel te wandelen. Maps gaf aan dat het volgens de gewone weg 12 km was. Wij wouden natuurlijk niet over de gewone weg maar wel langs de kliffen, stranden, leuke weggetjes en vooral niet langs de grote weg. We maakten een schatting dat het ongeveer 3 tot 4 uur lopen zou zijn. We besloten het te gaan doen. Na de eerste twee kilometer hebben we een stop gemaakt bij een klein strandtentje om wat te eten en kwamen we er achter dat we inmiddels al ongeveer een uur verder waren. Ook een prestatie toch? We zijn de wandeling, wat inmiddels een hike was geworden, gaan vervolgen en probeerden zo veel mogelijk langs de kust te lopen. Het leverde ons prachtig uitzicht op maar ook een steeds langere weg. We hebben besloten toch uiteindelijk wat stukken over de grotere weg te kiezen om de route naar het hotel realistisch te kunnen maken en aan te kunnen komen voor zonsondergang. Na veel heuvels en weer dalen, prachtig uitzicht en disney liedjes, kwamen we er achter dat we ongeveer op 9 km zaten en rond de helft. Hier en daar was er een klein dipje. Maar met slechts 3 pauzes, 25 km verderop en zo'n 6 uur wandelen, was het einde in zicht en liepen we Clonaklity binnen. Het had ook niet heel veel langer meer moeten duren. We waren blij dat we even konden liggen in het hotel maar na een half uurtje hebben we ons weer bij elkaar weten te rapen en zijn we opzoek gegaan naar een pub. De pubs mochten weer volledig open zonder, verplichte sluitingstijd of andere maatregelen, dus daar moest uiteraard gebruik van gemaakt worden. Na een gezellige avond werd ik de volgende ochtend wakker met enorm veel pijn in mijn benen. Strompelend heb ik de volgende drie dagen doorgebracht. Het was een totaal ongeplande, spontane maar prachtig en gezellige hike. Een beetje pijn heb ik er voor over gehad.

Uitstapje hier, uitstapje daar

Begin december, ben ik samen met een Nederlandse au pair naar Galway geweest. Volgens verhalen zou hier een hele leuke kerstmarkt zijn. Dus let’s go. Op de kerstmarkt aangekomen was het toch kleiner dan dat we het verwacht hadden. Des ondanks hebben we er wel een keer of vijf overheen gelopen. Warme chocolademelk, hotdogs, snoep scheppen en een rondje in het reuzenrad. De pubs waren nog steeds open tot 00:00, dus een bezoekje aan de pub kon uiteraard niet ontbreken.

Naast dat kerst een big deal is hier, zijn ook de trouwerijen groot en belangrijk. Kerst en de trouwerij waren de gespreksonderwerpen binnen het huis. Het oudste kind en de moeder waren bruidsmeisje. De hele familie heeft vakantiehuisjes geboekt op een vakantiepark. Een trouwerij drankje is whisky met sprite, niet mijn ding. Ik was mee als oppas voor als de kinderen moe waren na de trouwerij. Gezien het zo groots werd gedaan, had ik het stiekem best leuk gevonden er wat van te kunnen zien. In al mijn vrije momenten heb ik heerlijk door Killarney heen kunnen lopen. Op de laatste avond was er een kerstintocht door het centrum. Meerdere wagens met verschillende kerst gerelateerde versieringen en uiteraard de kerstman.

De kerst hectiek wordt steeds groter. Ik dacht dat Sinterklaas gekte opleverde, maar dat is niks bij kerst hier. De ‘elf’ houdt de kinderen in de gaten, elke dag vanuit een andere plek. Ideaal dus als de kinderen niet luisteren. Het codewoord ‘elf is watching you’ wil ik het hele jaar wel. Met kerstavond is er een heel groot diner gemaakt. Na dat we hebben gegeten, hebben de ouders elk jaar nog een cadeautje voor de kinderen en de kinderen voor de ouders. Ook ik heb de winkels afgezocht om wat kleins voor iedereen te kopen. Mijn cadeautje was een kerstpyjama, ik kon natuurlijk niet achterblijven bij de kinderen. Er is een site waarop je kan zien hoe dicht bij de Kerstman is van jou land, hierdoor gaan de kinderen op bed. Om 4 uur waren de eerste kinderen al wakker en hebben ze moeten wachten tot 6 uur voor ze naar beneden mochten en de cadeaus mochten uitpakken. Ook vandaag werd er weer een overlood aan eten gemaakt en zaten we om 4 uur weer aan tafel. Tweede kerstdag heb ik bij kunnen komen van al het eten en hectiek.

Na kerst ben ik een week naar Dublin geweest om eindelijk weer een vriendin uit Nederland te zien en oud en nieuw te vieren. De eerste drie dagen hebben vooral bestaan uit pubs, pubs en pubs. Tussen de pubs door hebben we nog een bezoekje gebracht aan de Guinness store. Het was weer oud en vertrouwd en hartstikke gezellig. Oudjaarsdag hadden we een reservering staan bij een pub. Helaas moesten de pubs vanaf deze week dicht vanaf 20:00 dus stonden we op straat zonder plan. We zijn maar wat rond gaan lopen in de hoop dat we nog een feestje of iets tegenkomen. We kwamen een groepje meiden tegen die met hetzelfde probleem zaten dus voegde zij bij ons. Weer een paar meter verderop stond weer een groep. Uiteindelijk waren we met een groep van 15 mensen, zonder plan. We konden nergens naar binnen. Van de politie moesten we de straat af en er zou geen vuurwerk komen, dus zijn we naar een parkje gegaan. Althans dat dachten we. Het parkje was gesloten en het begon te regenen…. Iets verderop was een bushokje waar we een uur met zijn allen hebben doorgebracht. Op een gegeven moment zijn we toch maar weer teruggegaan naar het centrum. Om 00:00 stonden we op een brug bij het centrum, samen met heel veel anderen. Dit is een populaire plek voor oud en nieuw. Er zijn hier meerdere bruggen naast elkaar en elke brug stond vol. Het was een totaal ongeplande avond met allemaal onbekende mensen, maar juist daarom een superleuk en gezellig oud en nieuw!

Tussen mijn filmpjes staan nog twee leuke samenvattingen :)