Ingeburgerd met een beetje Nederlandse cultuur

Inmiddels ben ik hier geen Lotta, maar Satta. Voor de kleinste is het nog te lastig om Lotta uit te spreken waardoor de anderen daar in mee gaan. Ik ben nog steeds op zoek naar een plek om te kunnen sporten. Gezien ik boven op een heuvel woon met 4 kilometer afstand van een klein beetje leven, gaat dat nog niet zo makkelijk. De sportscholen zijn allemaal minimaal 15 minuten rijden en organisatorisch gaat dat lastig worden in het huis. Dus ik heb eraan moeten geloven en ben lid geworden van de hardloopbaan. Inmiddels ben ik al vijf weken lid van de hardloopbaan en hoe vaak heb ik al hardlopen? Al wel twee keer… Maar ik ben er elke week en loop gezellig rondjes.

Ik begin hier overigens ook al wat meer in te burgeren. In plaats van een begroeting met hi, of iets dergelijks, wordt er gevraagd 'how are you?'. Zo snel dat je het haast niet verstaat. In het begin gaf ik maar braaf netjes en vroeg ik het terug. Inmiddels heb ik door dat je het helemaal niet terug hoeft te vragen en dat ze eigenlijk gewoon 'hallo' zeggen. Dus inmiddels is het als ik iemand spreek/zie 'how are you' en loop of praat ik door.

Een aantal weken geleden ben ik begonnen met bakken, samen met de jongste twee. Inmiddels kom ik er niet meer onderuit. Elke donderdag of vrijdag worden de andere drie, als je uit school komen, blij gemaakt met iets vers uit de oven. Inmiddels vragen ze elke dag of we weer wat gaan bakken of zoals de jongste, die pakt gewoon alle spullen al zodra ik beneden kom.

Naast alle leuke gezellige dingen ontstaat er natuurlijk ook wel eens ruzie. Ik kan je vertellen een ruzie oplossen tussen vier schreeuwende en huilende kinderen, is nogal een uitdaging. Zeker in een vreemde taal en kind nummer vijf ook huilend op de arm hebt. Ieder van de vier heeft natuurlijk een ander verhaal en vindt dat de andere liegen. Maar goed, hoort erbij.

Samen met drie andere au pairs ben ik nog een weekend naar Dublin geweest. We hadden kaarten van een concert van New Rules voor vrijdag avond. Het was super om weer bij een concert te zijn. Alle pubs zijn hier nog open tot 00:00 uur. Na het concert zijn we daarom nog naar een pub geweest om de rest van de avond door te brengen. We vonden dit wel een hele leuke plek dus zijn we hier op de zaterdag, na onze hele culturele planning, nog weer terug gekomen. Ook zaterdag hadden we een hele planning waardoor we het centrum helaas niet meer echt hebben gezien.

Kerstmis is hier een big deal. De kinderen zijn al een maand bezig met het maken van hun verlanglijstje en aan het aftellen, natuurlijk niet heel veel anders dan de kinderen in Nederland doen voor sinterklaas. De brief voor Santa is geschreven en op de post gedaan naar de Noordpool. Vaak gaan au pairs terug naar hun eigen land met Kerst. Als ik hier dan ben, vind ik ook dat ik moet mee maken hoe Kerst hier wordt gevierd. De kinderen beginnen nu al gespannen te worden en waarschuwen me vast voor de nacht dat de Kerstman langs komt. Afgelopen jaren zijn ze al voor zessen wakker van de zenuwen. Het is net als in Nederlands met Sinterklaas, dat de kinderen geloven in de Kerstman, maar dan tot op een latere leeftijd. Het huis is inmiddels versierd met drie kerstbomen en allemaal andere decoratie en de elf houdt de kinderen in de gaten.

Mijn verjaardag kwam ook nog tussen werk en leuke uitstapjes door. Na een gewone dag werken heb ik een enorm lieve verjaardagskaart gekregen, knuffels, heel veel felicitaties van de kinderen en super lieve cadeaus.

Ik vind het leuk om de kinderen kennis te laten maken met de Nederlandse cultuur. Het is een enorme klus geweest, maar ze snappen in grote lijnen wat Sinterklaas is. Ik heb ze hiervoor eerst moeten overtuigen dat Sinterklaas echt iemand anders is dan de Kerstman. Op 4 december heb ik dan ook samen met de kinderen onze schoen gezet en werden ze ’s ochtends wakker met een chocolaatje in de schoen. Moeder heeft toch op dat moment maar verteld dat ik het chocolaatje in de schoen heb gedaan om verwarring te gaan vorkomen met de kerstman en de elfjes.

Road trip Kerry & Cork

Een week geleden hebben we elkaar voor het eerst ontmoet in Fermoy. Onze trip begon helaas met enorm veel regen waardoor we daar ook niet heel erg veel hebben gedaan. Een van de meiden had een auto mee wat het verplaatsten een stuk makkelijker maakte. De eerste drie nachten verbleven we in een ‘paleis’. Het was een prachtige kamer. We hadden alle drie het idee alsof we in een oude film setting terecht waren gekomen. Dit weekend was er een Jazzfestival in Cork. Dus na dat wij onze spullen in ons paleis hebben gezet, zijn we de auto weer ingestapt en zijn we naar een loods net buiten het centrum van Cork gegaan. Hier hadden we afgesproken met vijf andere au pairs. Een van hen was Nederlands en had ik al eens eerder ontmoet via de organisatie. De andere vijf waren allemaal Duits. Er hing een super sfeer en het was leuk om nog meer au pairs te ontmoeten.

Op dag twee zijn we naar Cobh geweest. Een van de meiden die we op de dag ervoor hebben ontmoet was hier al eens geweest en is met ons mee gegaan om ‘als gids’ ons wat een en ander over dit dorpje te vertellen. Cobh is een klein dorpje aan de kust. Cobh, wat voorheen Queenstown heette, is de laatste stop geweest voor de Titanic. Heel veel in het dopje is dan ook gericht op het bestaan van de Titanic. Gezien het jazzfestival nog steeds aan de gang was in het centrum van Cork, zijn we daarna weer naar het centrum gegaan. We hebben een plek gezocht om te eten en het liefst ook de hele avond konden blijven zitten. De enige plekken die we vonden waren buiten dus hebben we dat maar voor lief genomen voor het avondeten. Na het avond eten hebben we een nieuwe poging gedaan om nog ergens binnen te kunnen zitten. Na een half uur in de rij te hebben gestaan, hebben we toch een plek kunnen bemachtigen en een super gezellige avond gehad met zijn vijfen.

De derde dag hebben we enorm geluk gehad met het weer. Voor vandaag stond Kinsale gepland. Als je iets verder rijdt dan het dorpje, bereik je een fantastisch uitzicht over de zee, met aan het eind een golfbaan. De golfbaan is helaas niet toegankelijk voor mensen zonder lidmaatschap. Desondanks heeft ‘The Old Head’ ons wel een fantastisch uitzicht gegeven over een vel blauwe zee. In het dorpje hebben we wat rondgelopen tussen de gekleurde huizen door. Op de terugweg naar Cork hadden we graag nog Charles Fort willen zien. We stonden alleen niet echt stil bij de tijd. Het was al vijf uur geweest waardoor deze al gesloten was. We zagen wel een kans om er om heen te lopen. De gehele vakantie hebben we de ‘off-road’ paden genomen, daar waar we konden. Dus ook toen we aan het eind het fort de rotsten in het water zagen liggen, moest deze weg uiteraard ook geprobeerd worden.

De vierde dag zijn we naar Blarney Castle geweest. Dit kasteel staat bekend om zijn steen die je kan kussen boven op het kasteel. Er zijn verschillende verhalen en beweringen volgens uiteraard verschillende ‘legenden’ waarom je deze steen zou kussen. Maar goed, je bent daar, dan moet je dat natuurlijk wel doen. Uiteraard allemaal Corona proef. Om dit te kunnen doen moet je op je rug liggen, je handen aan twee ijzeren staven in de muur achter je vast pakken en met je handen naar beneden lopen zodat je langzaam naar beneden zakt. Daarbij heb je in gedachten dat je op dat moment, boven een gigantisch gat hangt op een onaangename hoogte. Toen ik merkte dat ik met mijn billen van de rand af moest om ‘die ene speciale steen’ te kunnen bereiken, heb ik maar gedaan alsof ik erbij was gekomen zodat ik weer omhoog kon. Voor deze avond hebben we last minut nog een hostel moeten boeken wegens enige miscommunicatie over het boeken. Dit was niet de gezelligste plek om ook de hele avond te zitten, dus zijn we weer een pub in gegaan.

De vijfde dag zouden we ’s ochtends een kerk beklimmen in Cork en daarna door gaan naar Sheeps head. Het weer heeft ons alleen gigantisch in de steek gelaten. We voelden alle drie niet echt de behoefte om in de stromende reden tussen de rotsten van Sheeps Head te wandelen. We besloten te gaan kijken wat er overdekt te toen was in Cork en kwamen uit op bowlen. Voordat we een baan konden huren, moesten we nog twee uur wachten, alleen moesten we ook het hostel al uit. Dat heeft geleden tot tussen de regendruppels door van winkel naar winkel te rennen in het centrum. Na twee potjes bowlen, over de uitslag gaan we het verder niet hebben, zijn we in de auto gestapt naar ons nieuw slaapadres. Het was tijd om de omgeving van Cork te verlaten. Het volgende adres was in Bantry, een klein havendorpje. Ook bij aankomst daar regende het nog steeds. We hadden van tevoren al wat avond eten gehaald, dus besloten we wat te eten en daarna op zoek te gaan naar een pub achtig iets, waar we ons de rest van de avond konden vermaken. We zijn gestrand bij een pub waar de houtkachel aanstond en later op de avond nog livemuziek kwam. We hebben ons hier prima uren vermaakt en spelletje gedaan.

De volgende dag gingen de gordijnen open en zagen we godzijdank weer een blauwe lucht. We hadden al tickets voor de veerboot naar Garnish Island, dus regen of niet, we zouden moeten gaan. Maar goed, we hadden geluk. Onderweg naar de veerboot begon het toch wat te regenen maar we hebben de goede moed erin gehouden. Tijdens de overtocht zijn we nog langs een groep zeehonden gekomen. Aangekomen op het eiland hebben we onze ogen uitgekeken. We hadden het idee dat we in een heel ander land waren. Zo groen, zo mooi, tempels, bauw water, palmbomen, prachtig. Twee uur lang hebben we hier rondgelopen. Gezien het weer vandaag goed was, besloten we de planning van de dag ervoor ook nog uit te voeren. We zijn doorgereden naar Sheeps Head, wat weer een ander uit einde is van Ierland. Opnieuw hadden we weer een prachtig uitzicht over kliffen en een blauwe zee. We hebben een heel stuk gewandeld en zagen uiteindelijk het eind van het eiland. Hier liep alleen geen pad naar toe en over de zee zagen we de regen al aan komen. Wat ga je dan doen? Ja natuurlijk, weer off-road naar het eind en strijden om op tijd terug te zijn voor de regen! Netgeregeld kwamen we terug bij de auto, maar het was het absoluut waard.

De laatste ochtend in Bantry was het gelukkig mooi weer en hebben we het dorpje, waar we al twee nachten waren, nog even kunnen verkennen. Er was markt dus hebben we hier overheen gelopen en de haven bekeken. We zijn doorgereden naar Eyerisch, dat bekend staat om zijn gekleurde huisjes. Toen we daar aankwamen viel het mij aardig tegen. In elk dorpje en stadje waar ik tot nu toe ben geweest in Ierland, zijn gekleurde huisjes. Dit was niet anders dan dat ik al had gezien. Verder was in het dorpje ook niks te doen. We waren hier dan ook al snel uitgekeken maar de route er naar toe was het waard. We zijn doorgereden naar Killarney waar we voor de laatste twee nachten verbleven. We hebben een plek gezocht voor het avond eten en kwamen uit bij een restaurant dat gebaseerd is op The Lord of the Rings. De hele styling van het restaurant was hierop aangepast.

De laatste dag zijn we naar Killarney National Park geweest. We snapten er helemaal niks van waar dit begon dus zijn we maar gewoon ergens heen gegaan. We zijn gestart in een gigantische tuin in het centrum. Na maar gewoon een stuk te zijn gaan lopen, kwamen we uit bij een kasteeltje ‘Ross Castle’. Eenmaal terug in het centrum hebben we de auto gepakt en zijn we gaan kijken of we nog ergens anders een ingang konden vinden. Al heel gauw vonden we er een. Dit was wederom weer een prachtig uitzicht. Het park is een natuurgebied waar de stad om bekend staat. We zijn opnieuw maar gewoon weer een kant opgelopen, tot we bordjes tegen kwamen met ‘waterfall’. Dit bracht ons, uiteraard, bij de waterval van een paar meter hoog dat uitkwam in een heel helder beekje. Het was de laatste avond en we zijn, voor de verandering, weer naar een pub gegaan. Ook hier was later op de avond weer livemuziek. Heerlijk gegeten, spelletjes gedaan en de tijd weer prima uit kunnen zitten.

De volgende ochtend hebben we onze spullen gepakt, een heerlijk ontbijt gehad en het centrum nog even in geweest. Het weer gunde ons helaas geen zon mee. Na een paar winkels in gevlucht te zijn, waren we er wel weer klaar mee. De andere twee meiden hebben mij naar de bus gebracht en zijn we allemaal weer onze eigen kant opgegaan.

Cork wat ben je mooi

De tijd vliegt en inmiddels ben ik al weer een maand in Ierland. Veel van de omgeving heb ik nog niet gezien, op een mooie wandeling en Cork na. 

De wandelingen hier zijn wel wat anders dan dat ik gewend ben in Nederland. Alle heuvels op en af. Mijn enthousiaste plan van een rondje van 8km met een kinderwagen, had ik dan ook aardig overschat. Van te voren had ik gekeken of het mogelijk was om een rondje te lopen, dat is hier namelijk niet zo van zelf sprekend. Het was mogelijk. Maar dan wel een beste wandeling. Ik ben de uitdaging aangegaan en na dat ik 3km alleen maar de heuvel op aan het lopen was, vroeg ik mij toch af waarom ik dit ook al weer had bedacht. Maar goed, als je alleen maar naar boven loopt, zou je toch ook een keer naar beneden moeten. Na een dik half uur zag ik eindelijk het begin van de daling. Onder aan de heuvel kwam ik bij een iets grotere weg dan dat ik had gehoopt. Een weg waar ze minimaal 80 rijden. Om hier met een buggy langs te lopen was toch niet helemaal relaxt maar dat is blijkbaar normaal hier. Het viel mij al eerder op dat de fietsers en de wandelaars hier gewoon op de auto weg morgen. Naast de rijbaan is er een smalle strook, dat nog net niet op de rijbaan zit, waar zij gebruik van kunnen maken. Tijdens de wandeling hebben we nog wat verse bramen geplukt en ondanks dat het een zware wandeling was, was het wel een hele mooie wandeling.

Op een vrije dag ben ik naar Cork geweest. Gezien de busverbinding vanaf mijn huis niet super is, ben ik naar Ballincollig gebracht zodat ik vanaf daar met de bus kon. De prijzen van de bus vind ik tevens meevallen. Eenmaal in Cork aangekomen ben ik eigenlijk maar als kip zonder kop rond gaan lopen om wat van het centrum te zien. Het centrum ligt tussen twee rivieren in en was voorheen ook allemaal water. Prachtige oude gebouwen, bruggen en straatjes. Gekleurde gebouwen, straat muzikanten, gezellige straatjes vol met terrasjes, een heerlijke sfeer in de stad. Na dat ik een uur heb rond gelopen ben ik bij de hoofdstraat uitgekomen. Een winkelstraat met ook weer allemaal leuke zijstraatjes die weer uitkwamen bij andere gezellige pleintjes en straatjes. Winkel in, winkel uit, ik heb me uren vermaakt. Aan het eind van de middag had ik met een Tsjechische au pair afgesproken. Zij had een tour door het centrum voor ons geregeld. Het was leuk dat ze dit geregeld had maar heb daardoor weinig met haar gesproken. Hoe dan ook ik heb mij heel goed vermaakt in Cork.

Het is leuk om te zien dat de kinderen graag wat meer over Nederland willen leren. Ze zijn geïnteresseerd in de taal maar ook in producten die wij wel hebben en hier niet. Gezien ik er inmiddels achter ben dat chocolade cake hier goed in de smaak valt, heb ik met ze arretjescake gemaakt. Meteen toen de kids uit school kwamen hebben we dit gemaakt, na het eten was die volledig weggewerkt. Dat moet genoeg zeggen ;) De oudste drie hebben er inmiddels ook een spel van gemaakt om Nederlandse zinnen te herkennen. Ik schrijf dan een zin op en zij proberen te raden wat er staat. Het is leuk om te zien dat ze toch wat zinnen die op papier staan onthouden en aan de hand van die woorden ze nieuwe zinnen proberen te achterhalen. Maar toch blijft het leukste als ze de zinnen proberen uit te spreken.

Deze week is er vakantie en mijn host mom heeft vrij geregeld van haar werk. Om mij nou vier volledige dagen met vijf kinderen te laten… Dat willen ze me niet aan doen. Daarbij hebben ze aangegeven dat als ik wil werken dat mogelijk is, maar ik ook vrij ben om er op uit te gaan. Dus vandaag ga ik starten met een reisje door de omgeving Cork en Kerry samen met twee andere au pairs. De spullen zijn al ingepakt om zo naar de bus te gaan en de reis te kunnen starten in Fermoy!

Mijn eerste week

Inmiddels ben ik al weer een week in Ierland en heb ik mijn eerste werkweek gehad. Ik heb zo veel nieuwe indrukken gekregen, zo veel nieuwe mensen al leren kennen en zo veel dingen die ik wil delen.

Zondag was ik nog aardig moe van mijn reis. Wel wou ik graag al met de kinderen optrekken zodat ik ze leerde kennen. Samen met mijn host mom en de twee meiden ben ik naar Mahon Point geweest. Dit is een overdekt winkelcentrum aan de rand van Cork. Gezien de weersomstandigheden niet denderend waren, waren wij niet de enige met dit idee. Als cadeautje had ik aan de familie ganzenbord gegeven. Ik wou graag iets typisch Nederlands mee nemen. Natuurlijk wouden de kinderen dit spel meteen spelen en heb ik het spel in het Engels moeten uitleggen. Ik werd meteen op de proef gesteld. Het spel is hier inmiddels een groot succes. "This is the best game!"

Gedurende de week werk ik vier dagen met een gemiddelde werkdag van acht uur. De week begon met een vrije dag. Eigenlijk vond ik dit wel heel fijn. Zo kon ik toch nog wat meer mee krijgen van de werkzaamheden, het huis en de kinderen voor dat het echt aan mij was. Na dat ik heel wat uren met de dinosaurussen heb moeten spelen, heb ik samen met de kinderen appel kaneel muffins gebakken en uiteraard opgegeten. Het huis waar ik verblijf staat boven op een heuvel en heeft prachtig uitzicht over de weilanden en een grote rivier. Na het eten hebben we een wandeling gemaakt langs de rivier met een prachtige ondergaande zon.

Vanaf dinsdag ben ik dan echt begonnen met werken. Op mijn werkdagen ben ik om 7:30 uur beneden en los ik mijn host mom af om 8:00 uur zodat zij aan het werk kan. De oudste drie redden zich zelfstandig en hoef ik eigenlijk niet naar op te kijken. Zij worden voor de deur opgehaald door de schoolbus en ook weer thuis afgezet. Het jongetje van vier gaat halve dagen naar school. Dat betekend dat ik alleen het jongste kind de hele dag thuis heb en een halve dag het jongetje van vier. Een kind van één jaar thuis betekend naast goed opletten, een middagslaapje en heel veel knuffels, helaas toch ook nog steeds de heerlijke (en te veel) poepluiers verschonen. Samen met de twee jongens ben ik heel veel buiten, waar zij zich uren kunnen vermaken. Het typische Ierse weer heb ik nog niet echt ervaren. Tot nu toe heb ik veel zonnige dagen mogen hebben met zo nu en dan een bui. Het valt mij op dat er minimaal één keer per dag een regenboog te zien is. Het koelt 's avonds wel heel snel af. Bij de training van Gaelic football stond ik aan de kant met mijn winterjas aan. Hier had ik nog best een muts en handschoenen bij aan kunnen trekken.

Inmiddels ben ik al een paar keer de auto in moeten stappen, waarbij ik tot nu toe elke keer naar de verkeerde kant van de auto loop. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het nog niet heel erg vind dat ik hier niet hoef te rijden. Het gedeelte waar de familie woont, zijn alleen maar smalle weggetjes die over het algemeen geschikt zijn voor één auto, er geen lantarenpalen zijn waardoor het mega donker is, de bebossing ongeveer op de weg zit en er toch met een redelijk tempo gereden mag worden.

Mijn host mom heeft mij ook mee gevraagd om boodschappen te doen zodat er dingen in huis kwamen die ik nog miste. Ik heb erg mijn best gedaan om in de ochtend een saucijzenbroodje of gebakken kip naar binnen te krijgen. Maar ik eet toch echt liever om 7:30 uur een schaaltje yoghurt. In de winkelwagen heb ik dan ook zeker een bak yoghurt en granola gedaan. Was was het fijn om de volgende ochtend gewoon oud en vertrouwd mijn schaaltje yoghurt te kunnen eten.

Vrijdag avond ben ik even alleen op pad geweest, al hoewel helemaal alleen was het ook niet. Mijn host mom moest naar de kapper in Ballincolling wat een klein, gezellig dorpje is. Terwijl zij bij de kapper zat heb ik door het dorpje gelopen en wat winkeltjes bezocht. Ik moet zeggen dat het heerlijk was om even alleen weg te zijn, geen kinderen om mij heen te hebben en geen lawaai van kinderen.

Zaterdag was het van één van de kinderen zijn 'first holy communion'. Dat wordt hier redelijk groot gevierd. Het gezin is eerst met zijn allen naar de kerk geweest waar een dienst was voor zijn hele klas. Helaas kon ik niet mee wegens een bezoekers aantal per familie. Na de tijd was er een groot feest thuis. Er was een opblaas springkussen in de tuin geregeld, de keuken stond vol met eten, enorm veel mensen en een ijskar dat aan kwam rijden. Na dat iedereen wat gegeten had, werd het eten omgeruild met een dezelfde hoeveelheid desserts. Ik was eigenlijk al aardig moe van alle andere indrukken en mijn eerste werkweek waardoor ik de hele dag wat heen en weer ben gegaan van mijn slaapkamer naar het feest. Het was een hele ervaring om deze manier van een feest mee te krijgen.

Na twee vrije dagen is mijn energie weer wat opgeladen maar wat was ik kapot. Ik heb echt een enorm geluk met mijn familie. Ze doen er alles aan dat ik mij hier thuis voel, er is een ontzettend goede sfeer en geven mij ook echt mijn eigen ruimte. Alle extra werkzaamheden die ik doe buiten mijn werkuren, zijn ze zo enorm dankbaar voor. Ik had het niet beter kunnen treffen.

Let’s start!

Vanochtend om 5:20 ging de wekker, het begin van dit mooie avontuur. Iedereen om mij heen vraagt mij al dagen of ik het mij al realiseer wat ik eigenlijk ga doen. Ook vanochtend, toen ik opstond, besefte ik het mij eigenlijk nog niet echt en maakte mij klaar net als andere ochtend. Om 6:00 uur stap ik in de auto richting Schiphol, samen met de helft van mijn uitwaai comité. Om 8:20 uur komen wij de paarkeerplaats oprijden waar de andere helft van het comité mij op stond te wachten. Ik had het goed voor elkaar, Bram had al een karretje geregeld en eenmaal volgeladen het karretje door heel Schiphol geduwd. Althans, zo ver als dat kon. We kwamen aan bij de incheckbalie en bij iedereen kwam opeens het besef dat er hier ook al afscheid genomen moest worden. Het was een lange rij bij het inchecken. Hoe langer we er stonden, hoe groter het besef bij Bram werd dat zijn grote zus voor 10 maanden weg gaat. Met de tranen in de ogen heeft hij de rest van de rij bij de balie mijn kar met koffers verder geduwd. Hij kijkt me op een gegeven moment aan en vraagt aan mij; ‘Lotta, waarom heb je dit gedaan.’

Eenmaal de incheckbalie gehad en de koffers afgeleverd, was het echt tijd om afscheid te nemen. Iedereen een dikke knuffel en een kus gegeven en dan was hettijd om door de poortjes te gaan. Of nouja, dat was de bedoeling. Het werkte natuurlijk weer niet mee. Na vijf keer mijn boardingpass te scannen kon ik eindelijk door de poortjes en naar de douane toe, een stap dichterbij Ierland.

Na de douane was het al 9:30 uur. Over een uur zal het vliegtuig al vertrekken. Op mijn boardingpas had de vrouw bij het inchecken genoteerd bij welke gate ik moest boarden. Hieruit las ik dat ik naar H1 moest. Dus ik ben met mijn goede vertrouwen naar H1 gelopen en gewacht tot ik aan de buurt was. Terwijl ik stond te wachten zag ik dat er een EasyJet vliegtuig stond waardoor ik begon te twijfelen of ik wel goed was. Daar terplekken was er geen mogelijkheid om het te checken. En ja hoor, om 9:05 ben ik aan de beurt en sta natuurlijk bij de verkeerde gate. De H klopte wel, de één was een kras die er niet op hoorde.Ik moest naar gate 4, die gelukkig heel dichtbij was.

Om 10:55 uur kwamen de wielen van het vliegtuig los van de grond. Na een rustige en korte vlucht had het vliegtuig om 11:05 uur(Ierse tijd) de wielen weer aan de grond. Nu was het een kwestie van koffer halen en wachten op de bus. Voordat ik bij de kofferband kwam, heb ik mijn paspoort moeten laten scannen. Gezien het scannen vandaag al niet mijn grote vriend was, ging ook dit natuurlijk niet soepel. Na zes keer het hokje opnieuw in te lopen en mijn paspoort hebben proberen te scannen, heb ik dan eindelijk door kunnen lopen. Mijn koffer heb ik opgehaald en toen was het wachten op de bus. Om 11:45 uur stond ik in de aankomsthal en mijn bus ging daar pas om 14:30 (misschien omdat ik net wat te laat was met een busplaats reserveren?).

De busreis van Dublin naar Cork duurt nog 3,5 uur. Mijn intentie was om in de bus vast het Ierse land te bekijken. Maar ja, dan moet ik natuurlijk niet achter de ENIGE sticker op het raam gaan zitten. Wel heb ik kunnen opmerken dat Ierland heel groen is, heel veel platteland heeft en hier en daar een paar huisjes staan. Na dat ik inmiddels al heel wat uren onderweg was, had ik het toch echt wel gehad met het reizen. Ik zag dat we afslag Cork namen en het einde in zicht was, op dat moment begon de spanning en het besef op te komen. Om 18:00 uur kwam ik dan aan in Cork waar het grootste gedeelte van mijn host family mij stond op te wachten. Het was een hele fijne ontmoeting waardoor de spanning meteen weer weg was. In de rit naar het huis toe kwam er weinig vanuit de kinderen. Tot dat te vraag kwam of ik ook kon schoonmaken en afwassen. Hier scoorde ik punten mee.

Aangekomen bij het huis heb ik meteen een hele rondleiding gekregen door het huis en de tuin waarna ik vervolgens aan tafel kon schuiven. De kinderen zijn super nieuwsgierig naar de Nederlandse gewoontes, tradities en de taal. Ze willen steeds de Nederlandse vertaling overal van weten en inmiddels kunnen ze tot vijf tellen. De avond heb ik afgesloten met een serie die zij kijken, tot dat ik toch echt moeite begon te krijgen met mijn ogen open houden. Inmiddels was het ook al 21:30 uur en heb ik mijn kamer opgezocht. Een kamer die overigens niet heel vervelend is om 10 maanden in door te brengen.

Mijn koffer en tassen staan nog ingepakt, maar het is wel goed geweest voor vandaag. In het weekend wordt hier standaard ‘pancakes’ gegeten als ontbijt. Dus voor nu ga ik lekker slapen en ontbijt ik morgen met pannenkoeken gemaakt door het oudste kind. Ik heb nog twee dagen voor dat het oppassen aan mij is dus nog even tijd om bij te komen en iedereen te leren kennen.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lotta